پس خواستم با توبگویم که ای موعود مهربان ؛

اندکی صبر، سحر نزدیک است

که دیدم نه انگار نمی توان از تو صبر خواست

که ایوب هم از نگاه به چشمانت شرم دارد

سالیان سال به امید شاید سیصد و اندی بوده ای و همین قدر هم با تو یار نبوده اند

خون خورده ای و نشسته ای

برای ما دعا کردی ، گریه کردی که خدایا اینان را به راه راست هدایت کن

اما افسوس که ما آدمیان تو را اصلاً فراموش کرده ایم!

که چون تویی ما هستیم و اگر نبودی...

از تو که دیگر نمی توان انتظار صبر داشت اما ، از خدای تو میخواهم ؛

که خدایا مولایمان را صبرش عطا کن.

سلامتش بدار و او را هر چه زودتر نوید ظهور ده.

آمین یا رب العالمین